Da ESO a Primaria: convivindo con Usha

Usha é o título dun libro da autora galega María Reimóndez. Conta as vivencias dunha nena galega na India, a onde viaxa acompañando a súa nai, que traballa nunha ONG.

Esta foi a historia elixida para iniciar o Apadriñamento Lector. Dende o mes de novembro, na hora de ler dos mércores e dos venres, estiven léndolles este libro en voz alta aos alumnos/as de 6º, como parte do proceso de preparación da experiencia do Apadriñamento Lector, na que eles converteranse en padriños e madriñas lectoras dos nenos e nenas de 1º. No blog de Aprendizaxe en Grupos Cooperativos atoparedes máis información.

Pero ademais da lectura, tivemos a sorte de contar cuns "padriños" e "madriñas" de excepción. Once alumnos/as de 2º de ESO do Instituto de Rodeira (algúns deles ex-alumnos/as do cole) prepararon, de xeito voluntario, unha exposición sobre o traballo que fixeron a partires de USHA o pasado curso, e viñeron ao cole a compartila connosco. Explicáronnos toda a información que podemos atopar nun libro antes de abrilo, amosáronnos os coñecementos que adquiriron sobre a cultura e os costumes da India e o significado de palabras coma bindi, sari, árbore neem... que xa nos chamaran a atención durante a lectura, e trouxeron tamén fotos e imaxes da fantástica exposición que fixeron no Instituto. Foi moi interesante como podedes ver:

E como remate da súa visita, apadriñaron e amadriñaron simbólicamente aos alumnos e alumnas de 6º, xa que leron en voz alta tres capítulos máis do libro, primeiro en pequenos grupos e despois para toda a clase. Foi unha bonita experiencia:

Nico e Uxía o describen así:

O venres 26 de novembro viñeron uns nenos e nenas do instituto a falarnos dun libro, chamado Usha, que lles gustou moito e que tamén o estamos lendo nós para unha actividade de Apadriñamento Lector cos de 1º.
Aparte de ensinarnos o que significan algunhas palabras do libro, vimos fotos de como poñían o sari, que é unha roupa tradicional da India e léronnos unhs capítulos do libro, que tamén nos encantou.
Ao rematar regaláronnos uns marcapáxinas e unhas pegatinas para poñer nos libros.

Tanto eu, dende Auladiver, como o alumnado de 6º queremos agradecer a estes alumnos e alumnas de 2º da ESO, a súa colaboración, o seu esforzo e o seu interese por facer unha exposición clara e amena, e tamén ás súas profes Isabel e Pilar que os axudaron e acompañaron. E lembrámoslles que están invitados a volver para amosarnos o seu traballo cando queiran.

Moitas grazas!!!

A Gimcana da cor

Continuamos traballando os Dereitos Humanos. A actividade baséase na Gran Proba das Cores dos Materiais para a Educación en Dereitos Humanos de Amnistía Internacional, e pretende que tomen conciencia da diferenza de oportunidades que existe entre as persoas.

Os grupos xa os tiñamos feitos dende a sesión anterior: amarelo, blanco e verde, con 7 ou 8 alumnos/as por equipo. Propoñemos tres probas a cada grupo: unha moi sinxela, outra que se consegue tras moito esforzo e outra imposible de acadar. Cada grupo debe experimentar ao longo do xogo as tres situacións, por iso as probas se distribúen tendo en conta esta premisa.

O máis interesante, coma sempre, foi a posta en común final, onde todos/as expresaron os seus sentimentos e as súas dificultades en cada unha das probas, verbalizando a inxustiza á que se ven sometidas moitas persoas en todo o mundo. De aí chegamos a necesidade de seguir celebrando o Día dos Dereitos Humanos, porque desgraciadamente, todavía non se cumplen en todos os países.

As probas, impresas en papel da cor correspondente a cada grupo, foron:




Miguel e Saúl o contan así:

O venres 19 de novembro fixemos uns xogos para saber que hai xente que o ten máis fácil e para ver como se sinte.

A primeira proba consistía en buscar no dicionario unhas palabras, un dos equipos so tiña duas fileiras de catro palabras, outro equipo tiña catro fileiras, e o terceiro dúas fileiras de palabras que non existían.
A segunda proba consistía nunha adiviña, unha era moi sinxela, outra difícil e a última imposible.
A terceira proba consistía en facer co corpo unha representación do que che poñía nunha tarxeta e, igual que antes, había unha fácil, outra difícil e outra imposible.
Así démonos conta do mal que te sintes cando non tes as mesmas oportunidades que os outros ou cando o tes máis fácil.

Nos vídeos podedes ver a terceira proba dos tres grupos:

"Alguén perde o autobús e vai correndo detrás"

"Manifestación silenciosa na superficie de Xúpiter"

"O interior dun caixón de calcetíns dobrados"

Fixérono de medo, ¿verdade?

Receita Terrorífica

No cole estamos preparando un calendario relacionado co tema núcleo: A alimentación.

Como en Auladiver tiñamos que facer o mes de outubro, aproveitamos para preparar unha receita de Samaín e Haloween con alimentos sans e variados: froitas, verduras, lácteos, pan, froitos secos... e un pouquiño de doce.

Queredes ver como nos saiu? Pois aí vai. Bo proveito!!!

A cor do silencio

Iniciamos un novo bloque de actividades relacionadas cos Dereitos Humanos e os Dereitos dos/as Nenos/as coincidindo coa celebración do Día Internacional da Infancia, o pasado 20 de Novembro, Agora tratamos de centrarnos máis na identidade e no compromiso social, polo que a maior parte das propostas serán para traballar en grupo.

A primeira, "A cor do silencio", ten como obxectivo formar os grupos de traballo. Está adaptada dos Materiais para a Educación en Dereitos Humanos de Amnistía Internacional.

Mentres todos/as os/as alumnos/as están cos ollos pechados, a profe pégalles unha pegatina de cor no lombo, tantas cores como grupos queremos formar. Incluímos ademais unha soa pegatina dunha cor diferente. A decisión sobre quen leva cada cor dependerá do criterio elixido para a formación dos grupos (aleatoria, por xénero, por personalidade, por rendemento...). Neste caso, como son 22 na clase, fixemos tres grupos de sete persoas e un alumno doutra cor que houbo que decidir en que grupo ía traballar.

Unha vez que abren os ollos, teñen que agruparse coas persoas da súa cor pero ¡¡¡sen falar!!!, así que teñen que buscar outro tipo de estratexias. Cando conseguiron xuntarse por cores, tocou decidir a qué grupo ía o alumno que era doutra cor. Houbo distintas propostas: "que vaia para onde hai menos"..., pero todos tiñan o mesmo número; "que vaia para donde hai máis nenas"..., pero todos estaban equilibrados por xénero; "que vaia cos que son dunha cor parecida...", e iso por que? so podemos estar e traballar cos que son ou pensan coma nos?...; ata que alguén propuxo: "que vaia no grupo que el queira"... iso supón que todos estades dispostos a acollelo, ¿non?. Como a resposta de todos os grupos foi afirmativa, iso foi o que fixemos.

Para finalizar fixemos unha posta en común sobre todo o proceso, as dificultades atopadas para comunicarse sen palabras, como se sentiu a persoa que non atopaba o seu grupo, como solucionamos a situación do alumno que estaba so...

Así o relatan Alba e Karima:

Rosana tróuxonos un xogo chamado "A cor do silencio". Púxonos catro cores distintas. Había blanco, verde, amarelo e so un negro. El sentíase discriminado e tiñamos que resolver onde quería ir. Deixámoslle escoller, el elixiu o verde, estaba mellor no grupo e acollérono moi ben. ¡Xa non se sentía discriminado! Ao final fixemos xogos todos xuntos e pasámolo moi ben.